Πλίνθοι & κέραμοι 
Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Κι αυτό δυστυχώς δε θα αλλάξει αύριο Κι αυτό δυστυχώς δε θα αλλάξει αύριο
Αυτές τις μέρες, περιμένοντας και την αυριανή απόφαση του δικαστηρίου, ξανακατέβασα από το ράφι της βιβλιοθήκης το βιβλίο «Βάλ’ τους Χ – Ο μαύρος χάρτης της ρατσιστικής βίας».
Μέσα από τις σελίδες του, με τα κείμενα και τα σκίτσα, ξαναζείς τη φρίκη στους δρόμους της Αθήνας κι όχι μόνο. [1] Δολοφονίες, τραυματισμοί, προπηλακισμοί, βία απ’ τη μια και φόβος και μια ατέλειωτη σιωπή κι ανοχή (?) απ’ την άλλη, εκτός από ελάχιστες εξαιρέσεις.
Αύριο θα βγει μια απόφαση.
Δεν ξέρω τις ποινές, θα ήθελα να είναι τέτοιες που να δώσουν ένα ηχηρό μήνυμα, να αποτελέσουν έστω μια δικαίωση για όλους αυτούς που αγωνίστηκαν αυτά τα χρόνια, αλλά αυτό που σκέφτομαι όλο και πιο πολύ είναι μια συζήτηση το όχι και τόσο μακρινό 2012:
– Μα είναι δυνατόν να λες ότι θα τους ψηφίσεις; Δε βλέπεις τι κάνουν; Δε διαβάζεις τι λένε;
– Θα του ψηφίσω για να κάνουν μπάχαλο τη Βουλή. Να μάθουν κι αυτοί που μας κυβερνάνε τόσα χρόνια.
Ήταν μια από το μισό εκατομμύριο ψηφοφόρους που αποφάσισε να «τιμωρήσει το σύστημα» επιλέγοντας συνειδητά τη βία της Χρυσής Αυγής. Που τους εξουσιοδότησε ως «τιμωρούς» να «καθαρίσουν» για λογαριασμό της, ενώ γνώριζε και την ιστορία τους και τη δράση τους ή καλύτερα, επειδή γνώριζε την ιστορία και τη δράση τους.
Σκέφτομαι τη συζήτηση αυτή ξανά και ξανά και χωρίς να εξομοιώνω τίποτε και κανέναν, χωρίς να ισοπεδώνω καταστάσεις, πιστεύω ότι τελικά είναι αυτή η ανοχή και η σιωπή στη βία, αλλά και ο τρόπος που αντιμετωπίζουμε πολλές φορές το διαφορετικό στον μικρόκοσμό μας, που δίνει τη δύναμη στον φασισμό.
Κι αυτό δυστυχώς δε θα αλλάξει αύριο, ακόμη και αν ανακοινωθεί η αυστηρότερη ποινή .
[1] https://valtousx.gr/