Πλίνθοι και κέραμοι

Κυριακή βράδυ των πρώτων εκλογών στο «Γραμμόφωνο». Ο Γιώργος με τα ακουστικά στο αυτί ακούει τα αποτελέσματα. «Μα τι γίνεται εκεί στις Σκουριές; Πάλι ο Πάχτας βγαίνει. Τζάμπα πήγαν όλα…»
…Ο Πάχτας τελικά δεν εκλέχτηκε και ο νέος δήμαρχος του Αριστοτέλη έδωσε μια πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη μετά τις εκλογές στην εφημερίδα «Αυγή».
Ένα από τα λίγα μετεκλογικά κείμενα που κράτησα ίσως γιατί η εικόνα που δίνει απέχει πολύ από την ανάγνωση της πραγματικότητας κάτω από το πρίσμα «άσπρο – μαύρο».
Αναφέρει για παράδειγμα:

«…Η αμεσοδημοκρατική διαδικασία που έγινε είχε τη φιλοδοξία να αγκαλιάσει όλους τους συνδημότες και στόχευε στο να αναδειχθεί ένας υποψήφιος δήμαρχος που θα πάει στις δημοτικές εκλογές για να φέρει ένα νικηφόρο αποτέλεσμα. Μέσα από αυτήν προέκυψε ένα πολυσυλλεκτικό σχήμα που δεν έχει μόνο μέλημά του το τι θα γίνει με τα μεταλλεία, αλλά το πώς θα γυρίσουμε συνολικά σελίδα στην περιοχή. Γι’ αυτό και δεν είχαμε ως βασικό μας σύνθημα το «ναι» ή «όχι» στην μεταλλευτική δραστηριότητα. Η προσπάθειά μας είχε θεσμικό προσανατολισμό και όχι κινηματικό και συνεπώς, ως νέα δημοτική αρχή, οφείλουμε, και είναι και η απαίτηση της κοινωνίας, να παίξουμε τον θεσμικό μας ρόλο.

• Και ποιος είναι αυτός ο θεσμικός ρόλος;

Είναι ένας ρόλος που έχει να κάνει με μια διαφορετική προσέγγιση διεκδίκησης αιτημάτων. Η δημοτική αρχή δεν πρέπει να ταυτιστεί με την μία ή την άλλη πλευρά στο θέμα των μεταλλείων, γιατί σε αυτήν την περίπτωση θα κάνουμε το ίδιο λάθος που έκανε ο απερχόμενος δήμαρχος. Ο Χρ. Πάχτα ταυτίστηκε με τη μια πλευρά και έγινε δήμαρχος των μισών δημοτών, γι’ αυτό και του γύρισαν την πλάτη.

• Αν εξετάσουμε προσεκτικά τα αποτελέσματα της κάλπης, βλέπουμε ότι στα λεγόμενα Μαδεμοχώρια και στα χωριά που αναπτύχθηκε το κίνημα ενάντια στην εξόρυξη χρυσού η τοπική κοινωνία παραμένει βαθιά διχασμένη. Πώς σκοπεύετε να ενώσετε όλο αυτόν τον κόσμο, όταν οι διαφορές που τον χωρίζουν μοιάζουν αγεφύρωτες;

Πιστεύουμε ότι αν η δημοτική αρχή κάνει σωστά τη δουλειά της και όπως σας προείπα, δεν ταυτιστεί με τη μία ή την άλλη πλευρά, θα το πετύχει. Από τη στιγμή που έχουμε έναν θεσμικό ρόλο, οφείλουμε να ακούσουμε όλες τις πλευρές με σεβασμό και να συνθέσουμε τις απόψεις. Να μην έχουμε την ψευδαίσθηση ότι όλο το κομμάτι που επέλεξε τη δική μας πρόταση είναι αντίθετο με τη μεταλλευτική δραστηριότητα στην περιοχή μας. Και ακριβώς γιατί η πρότασή μας ήταν πολυσυλλεκτική κατάφερε να συσπειρώσει ευρύτερες πλειοψηφίες.

• Είναι γνωστό ότι ο δήμος δεν έχει αποφασιστικό ρόλο ως προς τη λειτουργία των μεταλλείων. Η κυβέρνηση φαίνεται αποφασισμένη να «φυτέψει» στον Κάκαβο, «με κάθε κόστος», μια ανοιχτή εξόρυξη. Η νέα δημοτική αρχή τι ρόλο θα παίξει ως προς αυτό;

Η δημοτική αρχή δεν δίνει άδειες για μεταλλευτικές δράσεις. Αυτό το γνωρίζουν όλοι. Η δημοτική αρχή δεν μπορεί να κλείσει τα μεταλλεία και δεν θέλει να παράξει ανέργους. Εμείς θα προσπαθήσουμε να ενώσουμε τον κόσμο στο εξής τρίπτυχο: Πρώτον, πιέσεις για αυστηρότερους περιβαλλοντικούς ελέγχους σε οποιαδήποτε μεταλλευτική δράση. Δεύτερον, να ανοίξει το βήμα του διαλόγου για τη φέρουσα ικανότητα της περιοχής και τρίτον και σημαντικότερο, να προσπαθήσουμε να αναπτύξουμε άλλες δουλειές, άλλες δράσεις που θα ενισχύσουν την απασχόληση. Θέλουμε να γίνει ο δήμος ένα «θερμοκήπιο», αρωγός, καταλύτης της επιχειρηματικής δραστηριότητας και της αύξησης της απασχόλησης, έτσι ώστε να επιτευχθεί κάποια στιγμή και μια εργασιακή ισορροπία. Πιστεύω ότι μόνο έτσι θα τελειώσουμε και με τα διχαστικά διλήμματα και ο τόπος θα βαδίσει προς μια άλλη αναπτυξιακή κατεύθυνση…»

Ολόκληρη ΕΔΩ

Για τις υπόλοιπες αναλύσεις ένα σκίτσο του Στάθη από το μακρινό 1985…

Με τον Αλέκο Αλαβάνο εδώ και χρόνια εκπέμπω σε διαφορετικό μήκος κύματος. Πως τυχαίνει όμως να συμφωνώ τόσο πολύ με τη δήλωσή του μετά τις εκλογές και ιδιαίτερα με το κομμάτι;

«…Το λαϊκό μήνυμα μη σύγκρουσης είναι σαφέστατο. Διαφωνώ όμως πλήρως και κατηγορηματικώς, γιατί σε αυτή τη βάση θα στερεωθεί, παρά ενδεχόμενες μικρές βελτιώσεις, μια παρακμή και εξαθλίωση πολλών δεκαετιών για την πατρίδα μας. Μια ημέρα μετά τις εκλογές έχω ακριβώς την ίδια άποψη που είχα μια ημέρα πριν τις εκλογές. Η Ελλάδα έχει ανάγκη επαναστατικών αλλαγών στις γεωπολιτικές της σχέσεις, στο μοντέλο της οικονομίας και στις κοινωνικές της ιεραρχήσεις. Και πάνω και πριν από όλα έχει ανάγκη από μια βαθιά αλλαγή στη νοοτροπία, τους κώδικες αξιών και τον συναισθηματικό κόσμο της κοινωνίας – αν δεν γίνει αυτό, τίποτα δεν θα γίνει…»

Ολόκληρη η δήλωση ΕΔΩ

Κυριακή πρωί στο εκλογικό τμήμα. Το μάτι πέφτει στον πίνακα ανακοινώσεων του σχολείου. Η τυπική ανακοίνωση που ενημερώνει τους γονείς για τα δικαιολογητικά που χρειάζονται για την  πρώτη εγγραφή.

Πρώτο πρώτο ζητάει απ’ τους γονείς να προσκομίσουν πιστοποιητικό γέννησης του παιδιού: «Πιστοποιητικό γέννησης, Δήμου ή Κοινότητας για την εγγραφή του μαθητή στα οικεία μητρώα ή δημοτολόγια, το οποίο εκδίδεται το τελευταίο πριν την εγγραφή τρίμηνο και στο οποίο αναγράφεται ολογράφως και αριθμητικώς η ημερομηνία γέννησης».

Τι και αν  εδώ και χρόνια υπάρχει σαφή εντολή το πιστοποιητικό αυτό ΝΑ ΜΗΝ ΤΟ ΠΡΟΣΚΟΜΙΖΟΥΝ ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ  αλλά να το ζητάει ΑΥΤΕΠΑΓΓΕΛΤΑ ο Διευθυντής του σχολείου.
Μια διαδικασία που γίνεται εύκολα και γρήγορα από το σχολείο.
Μια διαδικασία που ο Διευθυντής είναι υποχρεωμένος να την κάνει αυτός και να μην τη μεταθέσει στους γονείς αρκεί να ξέρει να χειρίζεται ένα φαξ ή να στέλνει ένα ιμειλ. Που πρέπει να ξέρει.

Αντί γι’ αυτό χιλιάδες γονείς θα στηθούν στις αντίστοιχες υπηρεσίες Δήμων και ΚΕΠ.
Για να μην κοπιάσει ένας άνθρωπος που σε τελευταία ανάλυση πληρώνεται γι΄αυτό.

«Δεν αλλάζει αυτός ο τόπος» μονολογεί ο Γιάννης απ’ το άλλο γραφείο…