Δίδαξε. Μπορείς;
Για μήνες ήταν στο κομοδίνο,
«Και σήμερα θα το αρχίσω, και αύριο θα το αρχίσω,»
Τελικά χτες το πρωί, βοήθησε λίγο η κρύα ημέρα, λίγο και η γλυκιά νωχελικότητα που σε κρατάει στο κρεβάτι περισσότερο από το «κανονικό»,
για να το τελειώσω σήμερα.
~~~
Η Άντρια Ζαφειράκου, δασκάλα εικαστικών και κλωστοϋφαντουργίας, γράφει για τη ζωή της στο δημόσιο σχολείο του Άλμπερτον στο Μπρεντ του Λονδίνου, μια υποβαθμισμένη γειτονιά με πολλούς μετανάστες, κάνοντας αναδρομές στις αναμνήσεις της παιδικής της ηλικίας. Γράφει, και σε κάθε σελίδα του βιβλίου της ξεχειλίζει η αγάπη για τη δουλειά της και τους μαθητές της. [1]
Μπορεί το αγγλικό εκπαιδευτικό σύστημα να το χωρίζει άβυσσος από το ελληνικό, αλλά τελικά οι δάσκαλοι και τα παιδιά είναι παντού τα ίδια, οπότε νιώθεις ότι ζεις κι εσύ την καθημερινότητά της μέσα στις αίθουσες διδασκαλίας, στο προαύλιο, στα γραφεία των δασκάλων, σου φέρνει συνεχώς στο μυαλό μικρές δικές σου στιγμές.
Στο επίκεντρο της προσοχής της είναι πάντα το παιδί, καμιά σχέση φυσικά με το τόσο κενό περιεχομένου σύνθημα που το παπαγαλίζουν διαχρονικά οι Υπουργοί Παιδείας στην Ελλάδα «πρώτα ο μαθητής», η σχέση που αναπτύσσει ο/η εκπαιδευτικός μαζί του και η δυνατότητα να προσεγγίσεις παιδιά με δυσκολίες στο σχολείο μέσα από την τέχνη.
Και φυσικά, η διάθεσή της να απορρίψει την «αυθεντία» του δασκάλου και να αλλάζει συνεχώς διδακτικές προσεγγίσεις ανάλογα με τα παιδιά.
Γράφει σε ένα σημείο για έναν μαθητή της με επιλεκτική αλαλία:
«…Η ιστορία του Αλβάρο… άλλαξε θεμελιωδώς τον τρόπο σκέψης μου σε σχέση με τη διδασκαλία. Ορκίστηκα πως δε θα κρίνω ποτέ ξανά παιδί από τις πρώτες εντυπώσεις. Ωστόσο θα περνούσε καιρός για να μάθω τι στ’ αλήθεια κρύβεται πίσω από τα διάφορα προσωπεία που αρκετά παιδιά υιοθετούν στο σχολείο»…
ή λέει αλλού :
«…Αντί να ανησυχείς για το αν τηρείς κατά γράμμα το σχολικό πρόγραμμα ή το αν διασφαλίζεις την ησυχία στην τάξη, εστίασε στο πώς θα φτιάξεις τη σχέση με τους μαθητές σου. Επικοινώνησε μαζί τους και ανακάλυψε τι είναι αυτό που τους ενδιαφέρει. Χτίσε μια σχέση και κέρδισε την εμπιστοσύνη τους. Και όλα τα άλλα μετά απλά έρχονται.»
και έχει απόλυτο δίκιο.
~~~
Το 2018 η κυρία Ζαφειράκου τιμήθηκε με το βραβείο «Global Τeacher Prize» του Ιδρύματος Varkey που συνοδευόταν με ένα χρηματικό έπαθλο 1.000.000 δολαρίων, αλλά συνεχίζει να δουλεύει στο σχολείο του Άλπερτον και αξιοποιεί τα χρήματα του βραβείου σε πρωτοβουλίες για την προώθηση της τέχνης στα σχολεία, μέσα από τον οργανισμό «Artists in Residence», που έχει ιδρύσει.
————–
[1] Δίδαξε. Μπορείς; , Zafirakou Andria, Πατάκης, 2022