Ενδιάμεσος χώρος

---

«Σαν πεταλούδα μες στη νύχτα
άφησέ με στον ελαφρύ σου ύπνο:
πάνω σου να παραμένω σιωπηλός
παρατηρώντας την ανάσα σου…» [1]

~~~

Απ’ τη μια μεριά είναι το τζάμι, απ’ την άλλη είναι η σίτα. Πυκνή, αδιαπέραστη κι αυτή.
Στη μέση, η νυχτοπεταλούδα προσπαθεί να περάσει πότε απ´ το τζάμι μέσα στο φωτεινό δωμάτιο, ποτέ απ’ τη σίτα στο βαθύ σκοτάδι της αυλής.

Ξανά, ξανά και ξανά,

~~~

Κάποιες φορές
στέκεται ακίνητη,
παρατηρεί,
ξεκουράζεται,
για ν’ αρχίσει πάλι την ανέλπιδη προσπάθεια.

Ξανά, ξανά και ξανά.

~~~~

– Το ξέρεις ότι αυτή η κίνηση προς το φως που έχουν οι νυχτοπεταλούδες λέγεται θετική φωτοταξία;
– Όχι, αλλά τι θα την κάνουμε; Να ανοίξω το παράθυρο να μπει στο δωμάτιο;

~~~

«Σαν πεταλούδα στη φωτιά, σ’ εσένα γύρες φέρω
κι οχ τη φωτιά που καίγομαι να φύγω δεν ηξέρω.
Και μόλο που φλογίζομαι, πετώ ολόγυρα σου,
να ξεμακρύνω δεν μπορώ στιγμήν από σιμά σου…» [2]

~~~~

– Την παρατηρώ έτσι όπως είναι εγκλωβισμένη ανάμεσα στο φως και στο σκοτάδι και σκέφτομαι ότι κάπως έτσι είναι και οι ζωές μας πολλές φορές. Να έλκονται από το φως, να θέλουν να κρυφτούν στο σκοτάδι, αλλά να μένουν κολλημένες στον ενδιάμεσο χώρο.

~~~~

«Απεγνωσμένη
πεταλούδα
φτεροκοπά
στο τζάμι.
Η πόρτα
δίπλα
ορθάνοιχτη.» [3]

~~~

– Κλείσε το φως. Θα είναι παντού σκοτάδι και θα ηρεμήσει.

---

[1] Πάουλ Τσέλαν, Σαν πεταλούδα μες στη νύχτα, oanagnostis.gr
[2] Ιωάννης Βηλαράς, Σαν πεταλούδα στη φωτιά, Άπαντα
[3] Μαρία Τσολιά, Πεταλούδα στο τζάμι, Συναληθεύουσα, 2015