Μαρκ Λίλα

Λίγες μέρες μετά την εκλογή του Τραμπ ο Μαρκ Λίλα [1] δημοσίευσε ένα άρθρο στους Ν.Υ. Times, με τίτλο «The End of Identity Liberalism» στο οποίο αναλύει τους λόγους της ήττας των Δημοκρατικών και της κυριαρχίας του Τραμπ στην Αμερικάνικη πολιτική ζωή. Από αυτό το άρθρο προήλθε και το βιβλίο του «Κάποτε Φιλελεύθερος πάλι Φιλελεύθερος, περί της Πολιτικής των ταυτοτήτων»
Το βιβλίο αγοράστηκε το 2018, έμεινε στη στοίβα με τα «θέλω να τα διαβάσω» για χρόνια για να ανοιχτεί χτες το πρωί σ´ ένα μπαλκόνι στις πλαγιές του Μαυροβουνίου και να διαβαστεί απνευστί αφήνοντας στη άκρη για ώρες βόλτες στις παραλίες και στα σκιερά μονοπάτια του δάσους.
«Αντίθετα με το πόρισμα που θα έβγαζαν οι κεντρώοι «ιατροδικαστές» για τις εκλογές του 2016, ο λόγος που χάνουν έδαφος οι Δημοκρατικοί δεν είναι ότι μετακινήθηκαν πολύ προς τα αριστερά. Ούτε, όπως ήδη επιμένουν οι προοδευτικοί, ότι μετακινήθηκαν πολύ προς τα δεξιά, ιδιαίτερα σε οικονομικά ζητήματα. Χάνουν επειδή αποτραβήχτηκαν σε σπηλιές που έφτιαξαν οι ίδιοι στην πλαγιά ενός βουνού που κάποτε ήταν υπέροχο.» [2]
Ο Λίλα μιλάει για τους αριστερούς και τους φιλελεύθερους της Αμερικής για την απουσία μιας ενοποιημένης πολιτικής πρότασης, ενός οράματος, τον εγκλωβισμό τους στην πολιτική των ταυτοτήτων και στη θεοποίηση των αντίστοιχων κινημάτων.
«Η δημοκρατική πολιτική βασίζεται στην πειθώ, όχι στην αυτο-έκφραση. Τα «Είμαι εδώ», «Είμαι παράξενος» ποτέ δε θα προκαλέσουν κάτι περισσότερο από ένα χτύπημα στην πλάτη ή ένα βλέμμα περιφρόνησης. Δέξου ότι ποτέ δεν θα συμφωνήσεις με όλους για όλα – αυτό είναι αναμενόμενο σε μια δημοκρατία. Μια επίπτωση της συμμετοχής σου σε κοινωνικά κινήματα που αφορούν τις ταυτότητες είναι ότι περιβάλλεσαι από άτομα που έχουν παρόμοιες απόψεις και παρόμοια εμφάνιση και μόρφωση με εσένα. Μην υποβάλλεις σε τεστ καθαρότητας εκείνους που θα πείσεις. Δεν είναι τα πάντα ζήτημα αρχής – και ακόμα και όταν κάτι είναι, υπάρχουν συνήθως άλλες εξίσου σημαντικές αρχές που μπορεί να θυσιάστηκαν για να διατηρηθεί αυτή. Οι ηθικές αξίες δεν είναι κομμάτια σε ένα παζλ όπου τα πάντα έχουν κοπεί έτσι ώστε να ταιριάξουν.»
Μιλάει για την πολιτική κατάσταση στην Αμερική, την άνοδο του λαϊκισμού και του ανορθολογισμού, την ενίσχυση της ατομικής προσέγγισης των προβλημάτων σε βάρος της συλλογικής, όμως οι σκέψεις του και οι προσεγγίσεις του αποτελούν αφορμές για προβληματισμούς για τα δικά μας. Γυρίζεις τις σελίδες και διαπιστώνεις ότι πολλές φορές απλά αλλάζοντας λίγο τις λέξεις, τα ονόματα των κομμάτων είναι σαν να μιλάει και για το δικό μας πολιτικό σύστημα.
«Δεν μπορεί να υπάρξει φιλελεύθερη πολιτική χωρίς την έννοια του εμείς – δηλαδή αυτού που είμαστε ως πολίτες και αυτού που οφείλουμε ο ένας στον άλλο.
Αν θέλουν οι φιλελεύθεροι να έχουν κάποια ελπίδα να κερδίσουν και πάλι την αμερικανική φαντασία και να γίνουν η κυρίαρχη δύναμη σε όλη τη χώρα, δεν θα είναι αρκετό να νικήσουν τους Ρεπουμπλικανούς κολακεύοντας τη ματαιοδοξία του μυθικού μέσου Αμερικανού.
Πρέπει να προσφέρουν ένα όραμα για το κοινό μας πεπρωμένο που να βασίζεται σε κάτι κοινό για όλους τους Αμερικανούς, ανεξάρτητα από το υπόβαθρό τους. Και αυτό είναι η ιδιότητα του πολίτη.
Πρέπει να μάθουμε και πάλι πώς να μιλάμε στους πολίτες ως πολίτες και πώς να διατυπώνουμε τις επικλήσεις μας – και αυτές που ωφελούν συγκεκριμένες ομάδες – με βάση αρχές που όλοι μπορούν να τις υποστηρίξουν…»[2]
~~~
Στα 👍 των καλοκαιρινών αναγνωσμάτων.
[1] Ο Mark Lilla (γεννημένος το 1956) είναι Αμερικανός πολιτικός επιστήμονας, ιστορικός ιδεών , δημοσιογράφος και καθηγητής ανθρωπιστικών επιστημών στο Πανεπιστήμιο Columbia στη Νέα Υόρκη.
[2] Mark Lilla, Κάποτε Φιλελεύθερος Και Πάλι Φιλελεύθερος Περί της Πολιτικής των Ταυτοτήτων, Επίκεντρο, 2018