30 Αυγούστου 2024

Pancratium maritimum

– Εδώ πρέπει να είναι το μονοπάτι που οδηγεί στην παραλία.

– Δε το βλέπω και πολύ της προκοπής. Είσαι σίγουρος ότι φτάνει μέχρι κάτω; Γιατί δεν πάμε στη διπλανή παραλία με τις ξαπλώστρες που έχει κανονικό δρόμο.

– Έχει πολύ θόρυβο. Έλα κατεβαίνουμε, αυτό είναι το μονοπάτι και θα δεις τι θα βρούμε.

~~~

«…Για μας δεν είναι φέτος που οι κάμποι όλοι ανθίζουν.
Λησμονημένου Aυγούστου κρίνοι μάς στέφουνε,
τ’ αλλοτεινά μας χρόνια γοργά επιστρέφουνε,
σκιαίς αγαπημέναις γλυκά μάς γνέφουνε
και την φτωχή μας την καρδιά γλυκά αποκοιμίζουν.» [1]

~~~

– Μα έχει κρινάκια! Δεν έχω ξαναδεί στις παραλίες που πηγαίναμε εδώ γύρω κρινάκια.

– Πρέπει να είναι η μοναδική παραλία της περιοχής, εδώ στο τέλος της Μάνης, με αμμοθίνες. Όλες οι άλλες έχουν βότσαλα. Είναι και λίγο δύσκολη η πρόσβαση, οπότε οι κρίνοι της άμμου επιβίωσαν.

~~~

«…Τα κρίνα του φθινοπώρου τα πιο μεθυστικά
Προτού να μαραζώσουν και να σβήσουν
Τους τελευταίους ανασασμούς ήρθαν γλυκά-γλυκά
Στα πόδια μου να τους σκορπίσουν…» [2]

~~~

– Διάβασα ότι οι αρχαίοι πίστευαν πως τα κρινάκια της άμμου δημιουργήθηκαν από το γάλα της Ήρας που χύθηκε όταν θήλαζε τον Ηρακλή.

Αυτό που σκόρπισε στον ουρανό έγινε ο Γαλαξίας, κι αυτό που έπεσε στη Γη δημιούργησε τα άσπρα κρίνα που βρίσκονται στις παραλίες.

~~~

«Φέρτε με, αφήστε με στην έρμη ακρογιαλιά
που είναι σαν το μνήμα, που είναι σαν την κούνια.
[…]
Για να αιστανθώ στην ταρασμένη μου καρδιά
να ξανανθίζουν – ω! τί αφάνταση ευωδιά! –
Μελέτη και Γαλήνη,
καθώς, απάνου στου γιαλού την αμμουδιά,
καθώς ανθίζουνε δυο κρίνοι.» [3]


[1] Κ.Π.Καβάφης,Ελεγεία των Λουλουδιών, (Ατελών ποιημάτων), Ρενάτα Λαβανίνι, Ίκαρος, 1983
[2] Κωστής Παλαμάς, Τα κρίνα του φθινόπωρου
[3] Κωστής Παλαμάς, Δυο κρίνοι

Category: Πλίνθοι & κέραμοι, Στους Imaginistes | Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Pancratium maritimum
29 Αυγούστου 2024

παραλία

«Ο χρόνος μετριέται
με σφυγμούς και ρόδα
είπες

Ο χώρος μετριέται
με απλωτές στη μέσα θάλασσα
απάντησα
περιττή η πυξίδα
καθώς ξεκλειδώνονται
κομμάτια μνήμης
πάνω στο χάρτη…» [1]


[1] Μαρία Τσολιά, Όσο κόκκινο μου αρνήθηκες, 2013

Category: Πλίνθοι & κέραμοι | Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο παραλία
21 Αυγούστου 2024

μπόρα

– Θα πάμε για μπάνιο το απόγευμα; Το δελτίο μιλάει για βροχές.
– Πάμε και βλέπουμε. Ο ουρανός πάντως είναι καθαρός,

~~~

«Να έπεφτε η βροχή ραγδαία,
ευχόμουν. Να ξεσπάσει.
Θα μέναμ΄ έτσι πιο πολύ
μέσα στη στοά. Στην πρόφαση.» [1]

~~~

Και ξανά στον ήσυχο κόλπο,
με τις γιαγιάδες και τους παππούδες
να κολυμπάνε στα ακίνητα νερά,
φορώντας μόνιμα τα πολύχρωμα καπέλα τους
κι ας είχε χτυπήσει το ρολόι του καμπαναριού εδώ και ώρα 8
και ο ήλιος είχε πια ξεθυμάνει.

~~~

– Θα βρέξει. Κοίτα πώς πλησιάζει αυτό το μαύρο σύννεφο απ’ το βουνό!

…και έφτασε γρήγορα,
φέρνοντας μαζί και τη βροχή,

~~~

«…βραδύγλωσση βροχή,
σαν πρόθεση ναυαγισμένη.» [2]

~~~

με τις χοντρές στάλες να χτυπάνε με δύναμη
την ακύμαντη επιφάνεια της θάλασσας

– Σταμάτα να φωτογραφίζεις και βγες έξω!

με τις μαμάδες να τρέχουν
πάνω κάτω στη στενή παραλία
μαζεύοντας ρούχα, καρέκλες, πετσέτες, κουβαδάκια και πλαστικές παντόφλες,
φωνάζοντας ταυτόχρονα,

– Παιδιά γρήγορα έξω από το νερό!

Ο φόβος των κεραυνών – το είχαν πει και στις ειδήσεις:
«Να βγαίνετε από τη θάλασσα όταν βρέχει,
κινδυνεύετε από τους κεραυνούς!»

~~~~

Ξέσπασε απότομα, άγρια,
όπως όλες οι ξαφνικές μπόρες του καλοκαιριού,
για να σταματήσει το ίδιο απότομα.

– Αυτό ήταν, σταμάτησε. Τζάμπα μαζέψαμε τα πράγματα.

~~~

«…πολύ με ζάλισε απόψε η βροχή
μ’ αυτή της τη μεροληψία
όλο εσύ, εσύ, εσύ,
σαν όλα τ’ άλλα να ‘ναι αμελητέα
και μόνο εσύ, εσύ, εσύ.» [2]


[1] Κική Δημουλά, Πλάγιος τρόπος, Επί τα ίχνη
[2] Κική Δημουλά, Τα πάθη της βροχής, Το λίγο του κόσμου

Category: Πλίνθοι & κέραμοι, Στους Imaginistes | Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο μπόρα