– Καλά, μεγάλος άνθρωπος, παίζεις παιχνίδια με ανθρωπάκια στον υπολογιστή; Τι είναι πάλι αυτό;

– Είναι το Ostriv. Χτίζεις και διαχειρίζεσαι ένα ουκρανικό χωριό στις όχθες ενός ποταμού τον 18ο αιώνα. Δεν έχει μάχες, δεν έχεις εχθρούς, φτιάχνεις υποδομές, κάνεις εμπόριο και προσπαθείς να διατηρήσεις τα ψηφιακά ανθρωπάκια σου «ευτυχισμένα» για να μην μεταναστεύσουν.

– Έχει πολύ ωραία γραφικά. Πού το ανακάλυψες;

– Είναι το πρότζεκτ του Yevheniy, ενός προγραμματιστή από το Χάρκοβο της Ουκρανίας. Το ξεκίνησε το 2014, μου κίνησε το ενδιαφέρον και το ενίσχυσα. Όταν θέλω να χαλαρώσω, ο κόσμος του είναι ό,τι πρέπει. Το προχωράει αργά, είναι ακόμα σε Alpha έκδοση, και τον ακολουθώ και στο twiter παρακολουθώντας την εξέλιξή του.

~~~

Και ξαφνικά, το twiter του Yevheniy σταμάτησε να ανεβάζει ειδήσεις για την πρόοδο του παιχνιδιού του, σταμάτησε να ανεβάζει screenshot από τα ειδυλλιακά τοπία του ψηφιακού χωριού…

«@OstrivGame, Feb 24.Woke up today at 5AM to the sounds of Russian shelling. Those fucking “peacekeepers”.»

…και γέμισε εκκλήσεις για βοήθεια, ειδήσεις από το κέντρο αιμοδοσίες του τοπικού νοσοκομείου όπου πήγε ως εθελοντής, άρχισε να τιτιβίζει για τις σειρήνες και τα βλήματα του πυροβολικού, για το πώς αλλάζει η ζωή ενός ανθρώπου επειδή κάποιοι αποφάσισαν να τον «σώσουν» με το έτσι θέλω, για τον γάτο του που δεν ήθελε να φύγει από την βομβαρδισμένη πόλη του, γέμισε με εικόνες από κατεστραμμένα κτίρια.

«Εδώ, σε αυτά τα ερείπια πηγαίναμε κινηματογράφο, σε αυτά τα ερείπια κάναμε τις βόλτες μας…»

~~~

«@OstrivGame,We as humanity need to reconsider so many things if we want to survive on this planet. Delusional autocratic regimes building with propaganda their entire parallel reality to invade other countries can’t be a part of this survival.»