Ζέστη

«Στη ζέστη της Ελλάδας
τα κολλημένα στέρνα μας
ανάβλυζαν νερά
έπινα τον ιδρώτα σου
μαζί με τα φιλιά σου […]» [1]
~~~
«Τρέχουσα θερμοκρασία 32°C,
Αισθητή θερμοκρασία 37°C»,
δείχνει το δελτίου καιρού στην οθόνη του υπολογιστή
μαζί με ένα κίτρινο θαυμαστικό που προειδοποιεί για «ακραία υψηλή θερμοκρασία»,
– Ό,τι δουλειά κάνω ιδρώνω αμέσως.
– Βγαίνεις έξω από το τεχνητό περιβάλλον του κλιματιστικού και αισθάνεσαι σαν να κολυμπάς σε μια ζεστή σούπα.
– Υποτίθεται ότι πάμε στο χωριό για να ξεφύγουμε απ’ τη ζέστη της Αθήνας.
– Έχει πολλή υγρασία γι’ αυτό αισθανόμαστε έτσι.
– Παρατήρησες ότι ουσιαστικά έχουν εξαφανιστεί τα έντομα και τα πουλιά; Μόνο ένα δυο τζιτζίκια ακούγονται.
~~~
«…Κακοφορμίζει ο Αύγουστος
σαν ανοιχτή πληγή
και τα τζιτζίκια αστείρευτα (?)
θυμίζουν πάλι τον ποιητή
στου ποιήματος το τέλος…» [1]
[1] Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ, Η ζέστη, Ποιήματα 1978-1985, Καστανιώτης, 1998