Πλίνθοι και κέραμοι

«Δεν είναι αγάπη, δεν είναι αγάπη αυτό που ζούμε,
είναι σου λέω πανικός,
ένας μικρός Τιτανικός…» [1]

Η φωνή του Λαυρέντη Μαχαιρίτσα δονεί το ηχείο από το μικρό τρανζιστοράκι που είναι ακουμπισμένο στο τραπέζι του σαλονιού με την κεραία του τέρμα σηκωμένη για να συνεχίσει αμέσως μετά:

~~~

«I can feel it coming in the air tonight, Oh lord
And I’ve been waiting for this moment, for all my life, Oh lord
Can you feel it coming in the air tonight, oh lord, Oh lord...» [2]

~~~

Μπορεί το σπίτι να έχει γεμίσει με υπολογιστές, τάμπλετ, κινητά, smart tv, στερεοφωνικά, πάντα όμως υπάρχει κι ένα μικρό φτηνό τρανζιστοράκι που παίζει.

– Γιατί το χρησιμοποιείς ακόμα;
– Δεν ξέρω. Το αισθάνομαι πιο οικείο. Είναι κι αυτές οι παιδικές μνήμες. Μ’ ένα τρανζιστοράκι αγκαλιά κοιμόμουνα.

~~~

Για χρόνια ένα κοκκiνο Silver μας ακολουθούσε από μετακόμιση σε μετακόμιση μέχρι που το κουμπί που διάλεγε σταθμούς αρνούνταν πεισματικά ν’ αλλάξει σταθμό μένοντας κολλημένο στο 95,6.

– Ν’ αγοράσουμε ένα άλλο!
– Μα έχουμε τόσα απ’ όπου μπορείς να ακούσεις μουσική.
– Όχι! Το ραδιοφωνάκι μου αρέσει. Και να είναι μικρό για να χωράει στο ραφάκι με τα ξύλινα παιχνίδια πάνω από τον πάγκο της κουζίνας.

~~~

« Strumming my pain with his fingers
Singing my life with his words
Killing me softly with his song…» [3]

~~~

Και πήραμε,

ένα μικρούλικο φτηνό Tecsun απ’ τη μακρινή Κίνα με πολύ καλή λήψη και δυνατό ηχείο για να ακούγεται σε όλο το σπίτι.

~~~

«Κλείσε, φως μου το ράδιο,
κι έλα και φίλησέ με,
μη με ρωτάς για τ’ αύριο,
μονάχα αγάπησέ με… »[4]

---

[1] Μικρός Τιτανικός, Μιχάλης Γκανάς, 1993
[2] In the Air Tonight, Phil Collins, 1981
[3] Killing Me Softly with His Song, Norman Gimbel, 1971
[4] Κλείσε το ραδιόφωνο, Νικολακάκος Γιώργος