22 Αυγούστου 2023

Μαρκ Λίλα

Λίγες μέρες μετά την εκλογή του Τραμπ ο Μαρκ Λίλα [1] δημοσίευσε ένα άρθρο στους Ν.Υ. Times, με τίτλο «The End of Identity Liberalism» στο οποίο αναλύει τους λόγους της ήττας των Δημοκρατικών και της κυριαρχίας του Τραμπ στην Αμερικάνικη πολιτική ζωή. Από αυτό το άρθρο προήλθε και το βιβλίο του «Κάποτε Φιλελεύθερος πάλι Φιλελεύθερος, περί της Πολιτικής των ταυτοτήτων»

Το βιβλίο αγοράστηκε το 2018, έμεινε στη στοίβα με τα «θέλω να τα διαβάσω» για χρόνια για να ανοιχτεί χτες το πρωί σ´ ένα μπαλκόνι στις πλαγιές του Μαυροβουνίου και να διαβαστεί απνευστί αφήνοντας στη άκρη για ώρες βόλτες στις παραλίες και στα σκιερά μονοπάτια του δάσους.

«Αντίθετα με το πόρισμα που θα έβγαζαν οι κεντρώοι «ιατροδικαστές» για τις εκλογές του 2016, ο λόγος που χάνουν έδαφος οι Δημοκρατικοί δεν είναι ότι μετακινήθηκαν πολύ προς τα αριστερά. Ούτε, όπως ήδη επιμένουν οι προοδευτικοί, ότι μετακινήθηκαν πολύ προς τα δεξιά, ιδιαίτερα σε οικονομικά ζητήματα. Χάνουν επειδή αποτραβήχτηκαν σε σπηλιές που έφτιαξαν οι ίδιοι στην πλαγιά ενός βουνού που κάποτε ήταν υπέροχο.» [2]

Ο Λίλα μιλάει για τους αριστερούς και τους φιλελεύθερους της Αμερικής για την απουσία μιας ενοποιημένης πολιτικής πρότασης, ενός οράματος, τον εγκλωβισμό τους στην πολιτική των ταυτοτήτων και στη θεοποίηση των αντίστοιχων κινημάτων.

«Η δημοκρατική πολιτική βασίζεται στην πειθώ, όχι στην αυτο-έκφραση. Τα «Είμαι εδώ», «Είμαι παράξενος» ποτέ δε θα προκαλέσουν κάτι περισσότερο από ένα χτύπημα στην πλάτη ή ένα βλέμμα περιφρόνησης. Δέξου ότι ποτέ δεν θα συμφωνήσεις με όλους για όλα – αυτό είναι αναμενόμενο σε μια δημοκρατία. Μια επίπτωση της συμμετοχής σου σε κοινωνικά κινήματα που αφορούν τις ταυτότητες είναι ότι περιβάλλεσαι από άτομα που έχουν παρόμοιες απόψεις και παρόμοια εμφάνιση και μόρφωση με εσένα. Μην υποβάλλεις σε τεστ καθαρότητας εκείνους που θα πείσεις. Δεν είναι τα πάντα ζήτημα αρχής – και ακόμα και όταν κάτι είναι, υπάρχουν συνήθως άλλες εξίσου σημαντικές αρχές που μπορεί να θυσιάστηκαν για να διατηρηθεί αυτή. Οι ηθικές αξίες δεν είναι κομμάτια σε ένα παζλ όπου τα πάντα έχουν κοπεί έτσι ώστε να ταιριάξουν.»

Μιλάει για την πολιτική κατάσταση στην Αμερική, την άνοδο του λαϊκισμού και του ανορθολογισμού, την ενίσχυση της ατομικής προσέγγισης των προβλημάτων σε βάρος της συλλογικής, όμως οι σκέψεις του και οι προσεγγίσεις του αποτελούν αφορμές για προβληματισμούς για τα δικά μας. Γυρίζεις τις σελίδες και διαπιστώνεις ότι πολλές φορές απλά αλλάζοντας λίγο τις λέξεις, τα ονόματα των κομμάτων είναι σαν να μιλάει και για το δικό μας πολιτικό σύστημα.

«Δεν μπορεί να υπάρξει φιλελεύθερη πολιτική χωρίς την έννοια του εμείς – δηλαδή αυτού που είμαστε ως πολίτες και αυτού που οφείλουμε ο ένας στον άλλο.
Αν θέλουν οι φιλελεύθεροι να έχουν κάποια ελπίδα να κερδίσουν και πάλι την αμερικανική φαντασία και να γίνουν η κυρίαρχη δύναμη σε όλη τη χώρα, δεν θα είναι αρκετό να νικήσουν τους Ρεπουμπλικανούς κολακεύοντας τη ματαιοδοξία του μυθικού μέσου Αμερικανού.
Πρέπει να προσφέρουν ένα όραμα για το κοινό μας πεπρωμένο που να βασίζεται σε κάτι κοινό για όλους τους Αμερικανούς, ανεξάρτητα από το υπόβαθρό τους. Και αυτό είναι η ιδιότητα του πολίτη.
Πρέπει να μάθουμε και πάλι πώς να μιλάμε στους πολίτες ως πολίτες και πώς να διατυπώνουμε τις επικλήσεις μας – και αυτές που ωφελούν συγκεκριμένες ομάδες – με βάση αρχές που όλοι μπορούν να τις υποστηρίξουν…»[2]
~~~
Στα 👍 των καλοκαιρινών αναγνωσμάτων.


[1] Ο Mark Lilla (γεννημένος το 1956) είναι Αμερικανός πολιτικός επιστήμονας, ιστορικός ιδεών , δημοσιογράφος και καθηγητής ανθρωπιστικών επιστημών στο Πανεπιστήμιο Columbia στη Νέα Υόρκη.
[2] Mark Lilla, Κάποτε Φιλελεύθερος Και Πάλι Φιλελεύθερος Περί της Πολιτικής των Ταυτοτήτων, Επίκεντρο, 2018

Category: Πλίνθοι & κέραμοι | Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Μαρκ Λίλα
2 Αυγούστου 2023

δίπλα στον Άραχθο

– Έχει πανσέληνο αύριο και μου είπε ο Βασίλης ότι είναι ανοιχτό το Αρχαιολογικό Μουσείο [1]. Θα έχει και μια συναυλία jazz στην αυλή του. Θα πάνε με τη Μαρία, πάμε;

– Πάμε, δίπλα στον Άραχθο είναι, θα έχει και δροσιά,

«Yellow moon, yellow moon,
why you keep peeping in my window?
Do you know something I don’t know?» [2]

…και κατά τις 10, στη σκηνή οι Jennie Kapadai Quartet [3] με το ολόγιομο φεγγάρι να προβάλλει σιγά σιγά πάνω από τη στέγη του Μουσείου.

– Είναι πολύ όμορφα. Κλείνω τα μάτια και ταξιδεύω.

~~~
«With your eye so big a shiney
You can see the whole damn land
Yellow moon can you tell meIf the girl’s with another man?» [2]


[1] Αρχαιολογικό Μουσείο Άρτας/Archaeological Museum of Arta
[2] Yellow Moon, τραγούδι των The Neville Brothers
[3] Το μουσικό σχήμα Jennie Kapadai Quartet αποτελείται από τους μουσικούς Τζένη Καπάδαη στη φωνή, Χρήστο Μπαλαούρα στην κιθάρα, Ευθύμη Σφαιρόπουλο στο κοντραμπάσο και Ηλία Ψαλίδα στα τύμπανα. Δημιουργήθηκε πρόσφατα και δραστηριοποιείται στην Ήπειρο. Αυτοσχεδιάζουν και πειραματίζονται με ενορχηστρώσεις γνωστών και αγαπημένων jazz, blues και Brazilian τραγουδιών.

Category: Πλίνθοι & κέραμοι | Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο δίπλα στον Άραχθο
21 Φεβρουαρίου 2023

Γιούρι Σεφτσούκ

~~~

«Μην τρελαίνεσαι
αυτός δεν είναι ο πόλεμος σου!» [1]

~~~

Ο Γιούρι Σεφτσούκ, επικεφαλής του συγκροτήματος DDT και ένας από τους μεγαλύτερους ροκ σταρ της Ρωσίας, λίγους μήνες μετά την εισβολή των Ρώσων στην Ουκρανία, το καλοκαίρι του 2022, έγραψε τους στίχους ενός τραγουδιού με τίτλο «Πατρίδα, γύρνα σπίτι σου!»

Κλείνοντας έναν χρόνο από την εισβολή ο Γιούρι Σεβτσούκ το μελοποίησε και το ηχογράφησε μαζί με τον μουσικό Ντμίτρι Εμελιάνοφ και προχτές, στις 19 Φεβρουαρίου, κυκλοφόρησαν το βίντεο του τραγουδιού.

Στο τραγούδι αυτό ο Γιούρι Σεβτσούκ καλεί τη χώρα του να τερματίσει τον πόλεμο και να ασχοληθεί με τη δικά της προβλήματα.

~~~

Ο Γιούρι Σεβτσούκ είχε ταχθεί από την πρώτη στιγμή ενάντια στη ρώσικη εισβολή στην Ουκρανία. Μάλιστα σε μια συναυλία του στις 18 Μαΐου στην πόλη Ουφά είχε δηλώσει από τη σκηνή:

«…αυτή τη στιγμή στην Ουκρανία σκοτώνουν ανθρώπους. Για ποιο λόγο; Τα αγόρια μας σκοτώνονται εκεί. Για ποιο λόγο; Για ποιο σκοπό;

Σκοτώνονται οι νέοι της Ρωσίας και της Ουκρανίας, σκοτώνονται ηλικιωμένοι, γυναίκες και παιδιά για χάρη των ναπολεόντειων σχεδίων του δικού μας Καίσαρα.

Η πατρίδα φίλοι μου δεν είναι ο πισινός του προέδρου τον οποίο πρέπει όλη την ώρα να τον προσκυνάμε και να τον φιλάμε.

Πατρίδα είναι η πάμπτωχη γιαγιά που πουλάει πατάτες στον σιδηροδρομικό σταθμό».

Για τη δήλωσή του αυτή του επιβλήθηκε πρόστιμο 50.000 ρουβλίων για «δυσφήμιση του ρώσικου στρατού» ενώ οι συναυλίες του συγκροτήματός του DDT άρχισαν να ακυρώνονται ή να αναβάλλονται για «τεχνικούς λόγους» μιας και ο ίδιος βρέθηκε για άλλη μια φορά στη λίστα των «ανεπιθύμητων στη Ρωσία καλλιτεχνών».

~~~

Ο Γιούρι Σεφτσούκ ξεκίνησε τη σταδιοδρομία μετά το 1980, την τελευταία δεκαετία της ΕΣΣΔ, και έγινε γρήγορα γνωστός εξαιτίας των τραγουδιών του που έκαναν κριτική στη διαφθορά που επικρατούσε εκείνα τα χρόνια.

Μετά την κατάρρευση της ΕΣΣΔ, το 1991, ο Σεφτσούκ ήταν ήδη μια από τις μεγαλύτερες μορφές της ρωσικής ροκ σκηνής και συνέχισε να τηρεί σταθερά μια αντισυστημική και ειρηνιστική στάση.

Αντιτάχθηκε σε κάθε πόλεμο, συμπεριλαμβανομένων των στρατιωτικών επιχειρήσεων στην Τσετσενία, τη Νότια Οσετία και παντού στον κόσμο, όπως και στο αυταρχικό καθεστώς του Βλαντίμιρ Πούτιν τον οποίο μάλιστα αποδοκίμασε και προσωπικά στη διάρκεια μιας συνάντησης τους το 2010.


[1] Από το τραγούδι «Πατρίδα, γύρνα σπίτι σου!» του Γιούρι Σεφτσούκ

Category: Πλίνθοι & κέραμοι | Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Γιούρι Σεφτσούκ