19 Φεβρουαρίου 2024

Θάλαμος

«Γύρευε ένα κλειδί
χρυσό,
βρήκ’ ένα μπρούτζινο,
Είπε,
δεν έχει σημασία,
αρκεί ν’ ανοίγει η πόρτα.
Κι η πόρτα άνοιξε,
ο κήπος όμως
ήταν μαραμένος.
» [1]

– Διαβάζεις Χιόνη εδώ μέσα; Μάλλον θα έπρεπε να πάρεις κάτι πιο ανάλαφρο.

– Κι όμως. Ταιριάζει τόσο πολύ!

~ ~ ~

Πίσω απ´ τα τεράστια παράθυρα, στο βάθος, τα χιονισμένα Τζουμέρκα, κάτω, το πάλαι ποτέ πράσινο πάτωμα μαυρισμένο και σκαμμένο απ´ τις ρόδες των κρεβατιών, παντού, η μυρουδιά απ´ τα φάρμακα και το απολυμαντικό,
οι αναστεναγμοί, οι κραυγές, τα αγκυλωμένα σώματα πάνω στις πλαστικές καρέκλες που προσπαθούν να κλέψουν λίγες στιγμές ύπνου, οι εφήμερες γνωριμίες που ανακυκλώνουν τις ίδιες συζητήσεις:

– Πέρασαν οι γιατροί. Τι είπαν; Πότε θα φύγετε; Πόσο καιρό είστε εδώ; Ξέρετε την τάδε; Είναι απ τα μέρη σας; Πόσα παιδιά έχετε; Ενεργήθηκε σήμερα; Κοιμήθηκε το βράδυ;
άλλες φορές βάλσαμο στις ατέλειωτες άχρωμες ώρες,
άλλες φορές απρόσκλητοι επισκέπτες όταν το μυαλό ταξιδεύει στα δικά του μονοπάτια.

«Αιολοπλόκαμες γυναίκες με ταξίδεψαν
μέσα στα όνειρά τους.
[…]
Με μάτια κλειστά,
την αἰχμηρή καρένα βυθισμένη στα νερά τους
και τα χέρια να παλεύουν σαν κουπιά,
πέρασα έναν ολόκληρον ωκεανό σπασμών,
για να φτάσω τώρα
σ’ αυτή την ηλικία από σίδερο,
σ’ αυτή την πολιτεία από σίδερο,
σ’ αυτό το συναίσθημα από σίδερο
σκουριασμένο
.» [2]

– Δεν αντέχω άλλο, πότε θα φύγουμε;

– Υπομονή. Αύριο ίσως.

– Το ίδιο μου είπες και χτες…


[1]Αργύρης Χιόνης, Οδός, Η φωνή της σιωπής, Νεφέλη, 2019
[2] Αργύρης Χιόνης, Αιολοπλόκαμες γυναίκες, Η φωνή της σιωπής, Νεφέλη, 2019

Category: Πλίνθοι & κέραμοι | Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Θάλαμος
6 Νοεμβρίου 2023

Aναμνηστική δόση

– Πώς περνάς παιδί μου εκεί στα ξένα;
– Μια χαρά! Βέβαια έχουμε πολλή δουλειά αυτό το διάστημα στο νοσοκομείο, αλλά τα καταφέρνω. Εσύ μπαμπά έκανες το εμβόλιο για την Covid-19;
– Πρέπει να το κάνω;
– Φυσικά και πρέπει να το κάνεις. Τα έχουμε πει αυτά. Στα ιατρικά, και όχι μόνο, δεν κάνουμε ό,τι ακούμε δεξιά και αριστερά, αλλά ό,τι μας λέει η επιστήμη…
… Οπότε,
ξανά:

-Πλινγκ! Ο ήχος των μηνυμάτων στο κινητό. «Σας υπενθυμίζουμε ότι σύμφωνα με σύσταση της επιτροπής εμβολιασμού έχετε προτεραιοποιηθεί για 3η αναμνηστική δόση. Μπορείτε να κλείσετε το ραντεβού σας άμεσα.»

Κάτι τέτοιες στιγμές σκέφτομαι ότι είμαστε πολύ τυχεροί που γεννηθήκαμε σ’ ένα μέρος του κόσμου όπου μας δίνεται η δυνατότητα να προστατεύουμε τη ζωή μας με ό,τι πιο σύγχρονο έχει να επιδείξει η επιστήμη. Nα θεωρούμε δεδομένο, και να σνομπάρουμε ενίοτε, αυτό που στο ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ κομμάτι του πλανήτη μας, αυτό που για δισεκατομμύρια ανθρώπους, είναι πολυτέλεια και άπιαστο όνειρο.
Το σκέφτομαι και δεν ξέρω γιατί νιώθω πολλές φορές και ντροπή γι’ αυτή μου την τύχη όταν βλέπω τις εικόνες εκατομμυρίων ανθρώπων σε άλλες χώρες να παρακαλούν για ένα εμβόλιο, για πρόσβαση σε ιατρικές υπηρεσίες που ούτε στο όνειρό τους δεν πρόκειται να τις δουν.
Ντροπή και θλίψη και οι στίχοι του ποιητή έρχονται ξανά στην επιφάνεια:

«…κοκκινίσατε άραγε για την τόση ευτυχία σας,
έστω και μία φορά;
Είπατε να κρατήσετε ενός λεπτού σιγή
για τους απεγνωσμένους
;» (1)


[1] https://bit.ly/3tWgMro
[2] Ντίνος Χριστιανόπουλος, Ενός λεπτού σιγή, Ποιήματα, Ιανός 2020

Category: Πλίνθοι & κέραμοι | Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Aναμνηστική δόση
26 Αυγούστου 2023

Αλέξανδρος Φερέντης Αρώνης

«Αὐτός ὁ ἔρωτας θυμίζει
την τρίτη ὄψη
τοῦ νομίσματος.
Τήν κυκλική τρίτη ὄψη
-ἐκείνη μέ τίς χαρακιές-
πού δέν τήν ἀναφέρει
ποτέ καί πουθενά,
κανείς.» [1]

– Θέλετε να σας διαβάσω μερικά ποιήματα;
– Και δε μας διαβάζεις.

«Παιδί,
ἔπαιζα μέ τά σπίρτα
τίς σκοτεινές φωτίζοντας
γωνιές τῶν δωματίων.
Τώρα ξέρω,
κοιτῶ τά ἐγκαύματα στα δάχτυλά μου
καί σωπαίνω.» [2]
~~~~

– Ποιος τα έγραψε;
– Είναι του Θάνου Αρώνη.
– Κάτι μου λέει το όνομα, μα δε θυμάμαι.
– Ήταν ηθοποιός. Έγραφε όμως και ποιήματα με το ψευδώνυμο Αλέξανδρος Φερέντης Αρώνης. Ούτε εγώ τον ήξερα. Τυχαία έπεσα σε ένα ποίημα του και έψαξα να βρω ποιητικές συλλογές του.

~~~

«Προσπάθησα νὰ ἐμφανίσω κάτι ἐνσταντανέ
παλαιῶν εὐτυχισμένων ἡμερῶν,
ὅμως δὲν ὑπολόγισα καλὰ τὸ φωτισμό
κι ὅλα τὰ ἀρνητικὰ καταστραφήκαν.
Σὲ λίγο δὲ θ᾽ ἀντέχω κι ὁ ἴδιος στὸ φῶς.
Πίσω ἀπὸ τὸ «Μειδιᾶστε παρακαλῶ»
κρύβω ένα ρημαγμένο λατομείο.» [3]


[1] Αλέξανδρος Φερέντης Αρώνης, Η τρίτη όψη, Επιχείρηση Μυστικός Δείπνος, Υάκινθος, 1987
[2] Αλέξανδρος Φερέντης Αρώνης, Σπίρτα, Επιχείρηση Μυστικός Δείπνος, Υάκινθος, 1987
[3] Αλέξανδρος Φερέντης Αρώνης, «Μειδιάστε, παρακαλώ», Διαγώνιος, τχ. 2 (Ιούλιος-Δεκέμβριος 1962)

Category: Πλίνθοι & κέραμοι | Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Αλέξανδρος Φερέντης Αρώνης