Pancratium maritimum

– Εδώ πρέπει να είναι το μονοπάτι που οδηγεί στην παραλία.

– Δε το βλέπω και πολύ της προκοπής. Είσαι σίγουρος ότι φτάνει μέχρι κάτω; Γιατί δεν πάμε στη διπλανή παραλία με τις ξαπλώστρες που έχει κανονικό δρόμο.

– Έχει πολύ θόρυβο. Έλα κατεβαίνουμε, αυτό είναι το μονοπάτι και θα δεις τι θα βρούμε.

~~~

«…Για μας δεν είναι φέτος που οι κάμποι όλοι ανθίζουν.
Λησμονημένου Aυγούστου κρίνοι μάς στέφουνε,
τ’ αλλοτεινά μας χρόνια γοργά επιστρέφουνε,
σκιαίς αγαπημέναις γλυκά μάς γνέφουνε
και την φτωχή μας την καρδιά γλυκά αποκοιμίζουν.» [1]

~~~

– Μα έχει κρινάκια! Δεν έχω ξαναδεί στις παραλίες που πηγαίναμε εδώ γύρω κρινάκια.

– Πρέπει να είναι η μοναδική παραλία της περιοχής, εδώ στο τέλος της Μάνης, με αμμοθίνες. Όλες οι άλλες έχουν βότσαλα. Είναι και λίγο δύσκολη η πρόσβαση, οπότε οι κρίνοι της άμμου επιβίωσαν.

~~~

«…Τα κρίνα του φθινοπώρου τα πιο μεθυστικά
Προτού να μαραζώσουν και να σβήσουν
Τους τελευταίους ανασασμούς ήρθαν γλυκά-γλυκά
Στα πόδια μου να τους σκορπίσουν…» [2]

~~~

– Διάβασα ότι οι αρχαίοι πίστευαν πως τα κρινάκια της άμμου δημιουργήθηκαν από το γάλα της Ήρας που χύθηκε όταν θήλαζε τον Ηρακλή.

Αυτό που σκόρπισε στον ουρανό έγινε ο Γαλαξίας, κι αυτό που έπεσε στη Γη δημιούργησε τα άσπρα κρίνα που βρίσκονται στις παραλίες.

~~~

«Φέρτε με, αφήστε με στην έρμη ακρογιαλιά
που είναι σαν το μνήμα, που είναι σαν την κούνια.
[…]
Για να αιστανθώ στην ταρασμένη μου καρδιά
να ξανανθίζουν – ω! τί αφάνταση ευωδιά! –
Μελέτη και Γαλήνη,
καθώς, απάνου στου γιαλού την αμμουδιά,
καθώς ανθίζουνε δυο κρίνοι.» [3]

---

[1] Κ.Π.Καβάφης,Ελεγεία των Λουλουδιών, (Ατελών ποιημάτων), Ρενάτα Λαβανίνι, Ίκαρος, 1983
[2] Κωστής Παλαμάς, Τα κρίνα του φθινόπωρου
[3] Κωστής Παλαμάς, Δυο κρίνοι