Ιαν 21, 2023 - Πλίνθοι & κέραμοι    Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Μαμά, είμαι αιχμάλωτος

Μαμά, είμαι αιχμάλωτος

«Μαμά, είμαι αιχμάλωτος
Μη βλέπεις τηλεόραση
Μαμά, δεν υπάρχουν Ναζί εδώ.
Μαμά, γιατί άραγε ο πόλεμος ονομάζεται “special operation”;
Special
Δεν καταλαβαίνω.
» [1]

~~~

Είναι το ρεφρέν του νέου τραγουδιού του ρώσικου πανκ συγκροτήματος Pussy Riot που κυκλοφόρησε παραμονή των Χριστουγέννων με τίτλο «MAMA, DON’T WATCH TV / МАМА, НЕ СМОТРИ ТЕЛЕВИЗОР»

~~~

«Τα ουρλιαχτά της Μαριούπολης
κάτω από τον θόλο του φωτεινού μπλε ουρανού
[…]
Ο Πρόεδρος σβηστήρι διαγράφει τα πάντα στο πέρασμά του.
Το “Ζ” σημαίνει σβάστικα.
» [1]

~~~

Στο βίντεο του τραγουδιού εναλλάσσονται σκηνές από τον εισβολή των Ρώσων στην Ουκρανία, από τη σφαγή στη Bucha, σκηνές από τη ρωσική τηλεόραση και σκηνές από αντιπολεμικές διαδηλώσεις στη Ρωσία που διαλύονται με τη βία.

~~~

«Στον Πούτιν αρέσει η αδιαφορία σας
Εδώ και 10 χρόνια η Δύση τον προμηθεύει με όπλα!
Στο όνομα της Ρωσικής Ομοσπονδίας,
φτώχεια, δολοφονίες, ποινές, κυρώσεις…
» [1]

~~~

Οι Pussy Riot είναι ένα γυναικείο συγκρότημα από τη Μόσχα που ξεκίνησε τη δράση του το 2011 από μια ομάδα 11 γυναικών. Οι στίχοι των τραγουδιών τους μιλάνε για τα δικαιώματα των γυναικών και της LGBT+ κοινότητας, εκφράζουν την αντίθεσή τους στην αυταρχική πολιτική του Πούτιν και κριτικάρουν τους δεσμούς της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας με την κρατική εξουσία. Συχνά διοργανώνουν ακτιβιστικές δράσεις όπως αυτή μέσα στον στον Καθεδρικό Ναό του Χριστού Σωτήρος της Μόσχας το 2012, στο στάδιο Λουζνίκι κατά τη διάρκεια του τελικού του Παγκοσμίου Κυπέλλου το 2018 κλπ.
Γι΄ αυτές τις δράσεις τους μέλη της κολεκτίβας χαρακτηρίστηκαν από το ρωσικό υπουργείο Δικαιοσύνης ως «ξένοι πράκτορες», διώχτηκαν και φυλακίστηκαν.

~~~

«Ενώ οι βετεράνοι στολίζονται με τα παράσημά τους,
εμείς γινόμαστε “ξένοι πράκτορες”
.» [1]

~~~

Μαζί με το τραγούδι τους οι Pussy Riot κυκλοφόρησαν και μια δήλωσή τους όπου αναφέρουν:
«Αυτό το τραγούδι είναι η αντίδρασή μας ενάντια στον πόλεμο που ξεκίνησε ο Πούτιν στην Ουκρανία…

…Ρωσικές βόμβες και ρουκέτες καταστρέφουν Ουκρανικά σπίτια, σχολεία, νοσοκομεία, καταστρέφουν πόλεις, καταστρέφουν τις ζωές των ανθρώπων.
Πιστεύουμε ότι το καθεστώς του Πούτιν είναι τρομοκρατικό καθεστώς και ο ίδιος ο Πούτιν, οι αξιωματούχοι του, οι στρατηγοί του και οι προπαγανδιστές του είναι εγκληματίες πολέμου».

~~~

«Ο κόσμος είναι μέσα στο αίμα
δεν μπορεί να ξεπλυθεί
δεν υπάρχει τίποτα για να το καλύψει
[…]
Συγχωρέστε μας.
Αλλά αυτό είναι ασυγχώρητο.
» [1]


[1] Pussy Riot — MAMA, DON’T WATCH TV / МАМА, НЕ СМОТРИ ТЕЛЕВИЗОР (ANTI – WAR SONG)

Απρ 14, 2022 - Πλίνθοι & κέραμοι, Στους Imaginistes    Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Παρατηρώντας τον πόνο των άλλων

Παρατηρώντας τον πόνο των άλλων

@ Evgeniy Maloletka

«Ο Serhii κλαίει πάνω από το άψυχο σώμα του Iliya, του νεαρού γιου του, στο νοσοκομείο της Μαριούπολης στην Ουκρανία, Τετάρτη, 2 Μαρτίου 2022.» έγραφε η ανάρτηση του φωτογράφου Evgeniy Maloletka.

Ασυναίσθητα ο κέρσορας πηγαίνει στο «λυπάμαι», αλλά σταματάω την τελευταία στιγμή. Τα υψωμένα δαχτυλάκια, οι καρδούλες, τα εικονικά δάκρυα που βάζω σε αναρτήσεις για τον πόλεμο στην Ουκρανία μερικές φορές μου φαντάζουν πολύ ψεύτικα μπροστά στα δράματα της πραγματικής ζωής.

Πέρα όμως από τα δικά μου ψυχανεμίσματα η φωτογραφία είναι εκεί, ένα πάγωμα του χρόνου, που φέρνει μαζί με άλλες τη φρίκη της εισβολής της Ρωσίας στην Ουκρανία, τη φρίκη του πολέμου στο σπίτι μας. *

~~~

Ο φωτογράφος, ο Evgeniy Maloletka, γεννήθηκε σε μια μικρή πόλη της ανατολικής Ουκρανίας και δουλεύει ως ανεξάρτητος φωτορεπόρτερ συνεργαζόμενος με διεθνή ειδησεογραφικά πρακτορεία. Πρωτοείδα φωτογραφίες του όταν κάλυψε την Ουκρανική επανάσταση του 2014 και στη συνέχεια τις συγκρούσεις στην Κριμαία και την ανατολική Ουκρανία.

Όταν τον Φεβρουάριο έγινε η ρώσικη εισβολή στην Ουκρανία ήταν ένας από τους ελάχιστους διεθνείς φωτογράφους που παρέμεινε στη πολιορκημένη Μαριούπολη. Ήταν η περίοδος όπου το Υπουργείο Εξωτερικών και το Υπουργείο Άμυνας της Ρωσίας ισχυριζόταν ότι η Ρωσία στοχεύει μόνο στρατιωτικές εγκαταστάσεις.

Οι φωτογραφίες του Maloletka από την πολιορκημένη πόλη, που δημοσιευόταν στα μεγαλύτερα ειδησεογραφικά πρακτορεία, έδειχναν καθημερινά ότι η πραγματικότητα ήταν τελείως διαφορετική. Οι «στρατιωτικοί στόχοι» ήταν σχολεία, νοσοκομεία, καταστήματα, απλοί καθημερινοί άνθρωποι. Ήταν αυτός που κατέγραψε τη ρώσικη επίθεση στο μαιευτήριο της Μαριούπολης σε βίντεο και σε φωτογραφίες που έκαναν τον γύρο του κόσμου. Ο Maloletka κατάφερε να φύγει από την πόλη στα μέσα Μαρτίου για να συνεχίσει τα ρεπορτάζ του στα άλλα μέτωπα του πολέμου.

~~~

* Γράφει η Susan Sontag στην αρχή του βιβλίου της «Παρατηρώντας τον πόνο των άλλων»: [1]

«…Ποιο «εμείς» αποτελεί τον στόχο αυτών των σοκαριστικών εικόνων; Κανονικά, αυτό το «εμείς» περιλαμβάνει […] μια πολύ ευρύτερη κοινότητα, όλους εκείνους τους οποίους απασχολεί έστω συμβολικά κάποιος βρόμικος πόλεμος που γίνεται σε μια ξένη χώρα. Οι φωτογραφίες είναι μέσο για να γίνουν «πραγματικά» (ή «πιο πραγματικά») τα ζητήματα τα οποία θα προτιμούσαν να αγνοούν οι προνομιούχοι και οι απλώς ασφαλείς…»

Για να καταλήξει στο τέλος του βιβλίου της:

«…Εμείς» (αυτό το «εμείς» είναι όλοι όσοι δεν βίωσαν ποτέ οτιδήποτε μπορεί να μοιάζει με αυτά που πέρασαν εκείνοι που βιώνουν έναν πόλεμο) δεν καταλαβαίνουμε. Δεν το αντιλαμβάνεται ο νους μας. Δεν μπορούμε όντως να φανταστούμε πώς ήταν αυτά που πέρασαν εκείνοι. Δεν μπορούμε να φανταστούμε τι τρομερός, τι τρομαχτικός είναι ο πόλεμος και πόσο φυσιολογικός γίνεται. Δεν μπορούμε να καταλάβουμε, δεν μπορούμε να φανταστούμε. Κάθε στρατιώτης, και κάθε δημοσιογράφος, νοσοκόμος και ανεξάρτητος παρατηρητής που έχει μείνει λίγο χρόνο κάτω από εχθρικά πυρά και είχε την τύχη να διαφύγει τον θάνατο που χτύπησε τους άλλους κοντά του, ακριβώς αυτό αισθάνεται. Και έχει δίκιο

~~~

Έχει δίκιο! Δεν μπορούμε να καταλάβουμε, δεν μπορούμε να φανταστούμε.


[1] Susan Sontag, Παρατηρώντας τον πόνο των άλλων, Scripta, Αθήνα 2003

Απρ 9, 2022 - Πλίνθοι & κέραμοι    Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Ostriv

Ostriv

– Καλά, μεγάλος άνθρωπος, παίζεις παιχνίδια με ανθρωπάκια στον υπολογιστή; Τι είναι πάλι αυτό;

– Είναι το Ostriv. Χτίζεις και διαχειρίζεσαι ένα ουκρανικό χωριό στις όχθες ενός ποταμού τον 18ο αιώνα. Δεν έχει μάχες, δεν έχεις εχθρούς, φτιάχνεις υποδομές, κάνεις εμπόριο και προσπαθείς να διατηρήσεις τα ψηφιακά ανθρωπάκια σου «ευτυχισμένα» για να μην μεταναστεύσουν.

– Έχει πολύ ωραία γραφικά. Πού το ανακάλυψες;

– Είναι το πρότζεκτ του Yevheniy, ενός προγραμματιστή από το Χάρκοβο της Ουκρανίας. Το ξεκίνησε το 2014, μου κίνησε το ενδιαφέρον και το ενίσχυσα. Όταν θέλω να χαλαρώσω, ο κόσμος του είναι ό,τι πρέπει. Το προχωράει αργά, είναι ακόμα σε Alpha έκδοση, και τον ακολουθώ και στο twiter παρακολουθώντας την εξέλιξή του.

~~~

Και ξαφνικά, το twiter του Yevheniy σταμάτησε να ανεβάζει ειδήσεις για την πρόοδο του παιχνιδιού του, σταμάτησε να ανεβάζει screenshot από τα ειδυλλιακά τοπία του ψηφιακού χωριού…

«@OstrivGame, Feb 24.Woke up today at 5AM to the sounds of Russian shelling. Those fucking “peacekeepers”.»

…και γέμισε εκκλήσεις για βοήθεια, ειδήσεις από το κέντρο αιμοδοσίες του τοπικού νοσοκομείου όπου πήγε ως εθελοντής, άρχισε να τιτιβίζει για τις σειρήνες και τα βλήματα του πυροβολικού, για το πώς αλλάζει η ζωή ενός ανθρώπου επειδή κάποιοι αποφάσισαν να τον «σώσουν» με το έτσι θέλω, για τον γάτο του που δεν ήθελε να φύγει από την βομβαρδισμένη πόλη του, γέμισε με εικόνες από κατεστραμμένα κτίρια.

«Εδώ, σε αυτά τα ερείπια πηγαίναμε κινηματογράφο, σε αυτά τα ερείπια κάναμε τις βόλτες μας…»

~~~

«@OstrivGame,We as humanity need to reconsider so many things if we want to survive on this planet. Delusional autocratic regimes building with propaganda their entire parallel reality to invade other countries can’t be a part of this survival.»

Σελίδες:1234567...106»