κατέβηκαν τα στάγιερ γεμάτα λοκατζήδες
[sdropcap]Χ[/sdropcap]ειμώνας του ’85 ή να ΄τανε το ’86;
Νυχτερινή πορεία κάπου στον Έβρο. Βροχή με το τουλούμι, μουσκεμένοι μέχρι το κόκαλο, νυσταγμένοι να περπατάμε στα τυφλά σαν αυτόματα για να «συναντήσουμε» τον «εχθρό». «Νυχτερινή πορεία» λέει για να ατσαλώσουμε. Στο μυαλό μας το σκηνάκι που ήταν στημένο κάμποσα χιλιόμετρα παραπέρα φάνταζε σαν το ομορφότερο κατάλυμα του κόσμου. Στεγνό, θα κολλούσαμε ο ένας πάνω στον άλλον για τον λιγόωρο ύπνο και το πρωινό ζεστό τσαγάκι βάλσαμο.
Όλα αυτά όμως ήταν πολύ μακριά. Τα πόδια αυτόματα βουτούσαν μέσα στις λάσπες, τα αδιάβροχα φτερούγιζαν, και τα χιλιόμετρα φεύγανε αργά.
Αργά παρέα με το μυαλό που έφευγε κι αυτό. Μια στο σκηνάκι μέσα στη λασπωμένη ρεματιά, μια στο σκηνάκι σ’ εκείνη την παραλία του Ιουνίου – πέρσι ήτανε…
«Γιατί δεν τραγουδάς ρε!!!» Από πάνω ο Λοχαγός, «το κομάντο», είχε λένε ξεπέσει εκεί από τις ειδικές δυνάμεις, ψηλός ευθυτενής να φωνάζει. Είχε διατάξει να τραγουδάμε σε όλη την πορεία:
«Έχω μια αδερφή,
κουκλίτσα αληθινή,
την λένε Βόρειο Ήπειρο,
την αγαπώ πολύ.
Κουκλίτσα αληθινή,
της κλέψαν την φωνή,
την πήρανε αιχμάλωτη
οι άτιμοι οι εχθροί.
Στο βάθος μακρυά,
προβάλει η Κορυτσά,
τη βλέπω και ραγίζεται η δόλια μου η καρδιά.
Και τώρα που μπορώ το όπλο να κρατώ
και ανήκω εις τον ένδοξο ελληνικό στρατό,
θα τρέξω μιαν αυγή,
χωρίς διαταγή,
για να αγκαλιάσω δυνατά την όμορφη αδερφή.»
Θα μας ανύψωνε το ηθικό και θα μας έκανε καλύτερους στρατιώτας… Συμφωνούσε και ο κύριος Υποδιοικητής μ’ αυτό. Σοσιαλιστής ήταν νομίζω.
«Γιατί δεν τραγουδάς ρε!!!»
«Μου το απαγορεύει το Σύνταγμα της Ελληνικής Δημοκρατίας κύριε Λοχαγέ.» και το μυαλό ξαναπήγε πάλι στα σκηνάκια και σ΄εκείνη την παραλία του Ιονίου. Δίπλα στον Αι – Νικήτα ήτανε.
Έφυγε… Για κάποιο λόγο, το είχα τσεκάρει κάμποσες φορές, η αναφορά στο Σύνταγμα κάπως τους μπλόκαρε. Δεν το έψαξα παραπέρα, μπορεί να ήταν και η ιδέα μου.
~~~
Και αυτές οι πορείες, τα σκηνάκια, τα καψόνια, μαζί με όλη την στρατιωτική μου ο Θεός να την κάνει «εκπαίδευση», έρχεται πολλές φορές στο μυαλό όταν κατά διαστήματα βγαίνουν στην επιφάνεια εικόνες από τον στρατό και τα σώματα ασφαλείας του σήμερα.
Αγάπη για την πατρίδα σου λέει ο άλλος.
Όταν κάνεις τον άλλον ανεγκέφαλο δεν αγαπάει τίποτε. Απλά εκτελεί… Ό,τι του λένε.
https://www.youtube.com/watch?v=02kg4hg6Y3E
Το βίντεο από το Δίκτυο Ελεύθερων Φαντάρων Σπάρτακος
ρόνια πριν, όταν πρωτοδιάβασα τα «Ψηλά βουνά», το μάτι μου στάθηκε στα περίτεχνα αρχιγράμματα που κοσμούσαν την αρχή κάθε κεφαλαίου. Βυθιζόμουν ξανά και ξανά μέσα τους προσπαθώντας να βρω τις ιστορίες που κρυβόταν στα σχέδιά τους. Ολόκληροι μικρόκοσμοι σ’ ένα γράμμα.
